Ed Alstrom (US) tiltle: Flee Though None Pursue music: Blues - Soul release date: january 13, 2024 label: Haywire promotion: Blind Raccoon (Betsy Brown) info artist: Ed Alstrom © Rootsville 2025

Hij noemt zichzelf een "reizende muzikant en specialist in muzikale rampenbestrijding." Hij heeft optredens gedaan met onder anderen Chuck Berry, Leonard Bernstein, Bette Midler, Herbie Hancock, Steely Dan en, ja, zelfs de New York Yankees, waar hij heerst als de weekendorganist van het stadion.

Hij is Ed Alstrom, een ervaren muzikant, zanger en songwriter met ongeëvenaarde vaardigheden op het orgel, en niet toevallig, op veel andere instrumenten. Op zijn nieuwste release, Flee Though None Pursue, behandelt Alstrom behendig lead- en achtergrondzang, Hammond/Farfisa/pijporgels, piano, Fender Rhodes, clavinet, synthesizers, gitaren, bas, mandoline, melodica, altsax, accordeon, theremin en percussie, en weeft ze allemaal in zijn oorspronkelijke muziekstijl, met een gevarieerde groep getalenteerde muzikanten. Hij zal de North Jersey Blues Society vertegenwoordigen in de Solo/Duo-competitie op de International Blues Challenge in Memphis in januari.

Het album staat ook vol met de humor en wijsheid van Alstroms meesterlijke songwriting, met een vaak buitenaardse lyriek die gewijd is aan zijn welsprekende verhalen in de achttien originele nummers. De titeltrack illustreert dat interne en externe dilemma. Andere thema's duiken op als een vraag in de levendige opener, "Be Nice," met Alstrom die vraagt ​​"I wonder what it might be like... Alsof het een reactie is op Little Miltons klassieker "The Blues Is Alright," neemt Alstrom een ​​meer introspectieve kijk met het orgel-aangedreven "The Blues Ain't All Right".

Nobody's misery is trite, Nobody's served right by sufferin' - and the blues ain't never all right." Een snijdende slidegitaar benadrukt de melancholische zang van een diepe "Slow Blues". De stuiterende shuffle van "The Truth" dient als tegenwicht tegen de boodschap: "On the road to truth you take...
Het hypnotiserende ritme van “Sick” doet denken aan het klassieke Doc Pomus-nummer “Lonely Avenue” van Ray Charles, maar voegt er zijn eigen lyrische kracht aan toe.

“Always Near” is een prachtig, melodieus liefdesliedje met jazzy ondertonen en teksten van Kay Murcer. “The Record People” is een beetje honky-tonk piano achter een grillige klacht over de muziekindustrie. De slimme woordspeling van "H-O-P-E-L-E-S-S,", Het gemakkelijk swingende "Great Notch" beschrijft een favoriete kroeg waar "You can decompress or just plain debauch." Dan rolt "Fruitcake" binnen met wat New Orleans-piano, opgedragen aan een gekke vriendin. "

Meer vrolijke piano leidt naar "Success," wat, helaas, "gewoon niet bereikt kan worden." Het "Crossfire" van de liefde is een bitterzoete ode aan verloren romantiek. “I Drunk You Drive” rockt hard met de boodschap van de titel. De afsluiter, “Don't Cry at My Funeral,” is een spiritueel opbeurende afsluiting van een album dat overloopt van doordachte teksten.

Met Flee Though None Pursue heeft Ed Alstrom een ​​magische lyrische reis gecreëerd, gemaakt met levendige, fantasierijke verhalen die je meeneemt met zijn woordtovenarij en je meeneemt op zijn instrumentale genie. Je wordt hierbij uitgenodigd voor de vreugdevolle rit.

tracks:

01 Be Nice! (4:21)
02 Blues Ain’t Alright (3:36)
03 Slow Blues (4:24)
04 Flee Though None Pursue (6:45)
05 The Truth (4:12)
06 Sick (3:41)
07 Always Near (3:23)
08 The Record People (4:13)
09 Sometimes (2:50)
10 Screwed (6:02)
11 H-O-P-E-L-E-S-S (4:01)
12 Great Notch (4:16)
13 Fruitcake (4:01)
14 Yours Is A Place (4:17)
15 Success (Was Not To Be Had) (4:08)
16 Crossfire Of Love (4:45)
17 I Drunk, You Drive (2:43)
18 Don’t Cry At My Funeral (5:38)